تبسم

امروز 4 بهمن ماه 1399 ساعت 21:03 دقیقه ی شب هست. تو در کنارم ایستاده ای و من با لبانی خندان در حال تایپ کردن هستم. دیگه نگران نبودنت و دوریت نیستم . کنارمی و هر روز و هر لحظه احساست می کنم . نبودنت دنیای مادرانه ام را ویران کرد. خنده هایم همه رنگ تلخی داشت اما اکنون در کنارت خنده هایم به طعم شیرینی لبهایت شده. کاش مادر نبودم. و یا کاش اگر بودم چنین لحظه هایی را تجربه نمی کردم کاش زندگی من یک خواب بود کاش میشد بیدار شوم و هر آنچه در خواب دیده بودم دور از واقعیت بود. اما من تمام این لحظه ها را به بدترین شکل ممکن تجربه کردم. ب بدترین شکل ممکن. خوشحالم ک در کنارمی و من را به عنوان مامن امنت انتخاب کردی. هیچ کس شبیه مادر خود انسان نمی شود. آنهایی که شبیه هستند بی شک یک فرشته اند که مورد لطف خدا قرار گرفته اند.